กลอนดอกสร้อย เริ่อง ดอกมะลิ

ตัวอย่างการอ่านกลอนดอกสร้อยทำนองร้อยแก้ว

ตัวอย่างการอ่านกลอนดอกสร้อยทำนองเสนาะ

สามารถคลิ๊กที่ตัวหนังสือเพื่อเข้าไปชมตัวอย่างได้เลยนะคะ 🌞

                                                             กลอนดอกสร้อย เรื่อง "ดอกมะลิ"

                                         กลิ่นเอ๋ยกลิ่นรัญจวน                         ดอกขาวนวลแย้มกลีบชวนถวิล

                              คอยส่งเพลงนั้นให้เจ้าได้ยิน                            ดอมดมกลิ่นเบิกบานสำราญใจ

                              ดวงอาทิตย์ลับตาฟ้านั้นพราก                          ไม่น่าจากดอกเจ้าเหตุไฉน

                              ฟ้าจึงพรากอาทิตย์นั้นจากไกล                         แต่ยังให้พระจันทร์คอยเฝ้ามอง

                                       มะลิคอยส่งจันทร์ลับขอบฟ้า                  ตะวันจ๋ากลับมาข้าเศร้าหมอง

                             ข้าอยากให้รังสิมันตุ์คอยประคอง                       มะลิมองอาทิตย์เลื่อนเคลื่อนอีกครา

                             ดอกเจ้าร่วงลาจากต้นหล่นลงพื้น                       กลีบสะอื้นอาบดินสิ้นแล้วหนา

                             แม้นดอกใหม่จะเบ่งบานตามเจ้ามา                    ก็มิวายคร่ำครวญหาเจ้าดอกเดิม

                                       เจ้าดอกใหม่ใช่ว่าจะสดสวย                   อีกทั้งด้วยหลายดอกเข้ามาเสริม

                             ไม่นานนักเจ้าก็เหี่ยวเหมือนดอกเดิม                  ร่วงหล่นเพิ่มลงเติมเป็นปุ๋ยดิน

                             แม้นดอกไม้ยังเป็นปุ๋ยให้แก่ต้น                         เหตุใดตนเป็นอยู่ไม่รู้สิ้น

                             ยังทำตนไม่รู้ค่าเท่าปุ๋ยดิน                               ไม่ถวิลถึงค่าตนที่ควรมอง

                                      โอ้ตะวันมาวันนี้ดูเศร้านัก                      เจ้าประจักษ์แม้นเมฆบังดูเศร้าหมอง

                            กลิ่นมะลิที่เบ่งบานยังคอยมอง                          ตามควรลองเจ้าต้องสาดแสงส่องผกา

                            ตะวันเฉามะลิก็ดูเฉา                                      ถึงตัวเราก็ยังเฝ้าคร่ำครวญหา

                            ในวันนี้ตะวันยังไม่ลา                                     ถวิลหามะลิที่จากจร

                                      แม้นเจ้าจากแต่กลิ่นเจ้ายังตรึงจิต             คำนึกคิดถึงดอกเจ้าเมื่อแต่ก่อน

                           กลีบเจ้าขาวกลิ่นเจ้าหอมเมื่อแรมรอน                  ยามจากจรเหตุไฉนไม่ร่ำรา

                           ดอกมะลิกลีบสีขาวใบสีเขียว                             ลำต้นเรียวปกคลุมด้วยใบหนา

                           ใบโบกพลิ้วสะบัดเมื่อลมมา                              เอนใบหนาแกว่งไกวรับสายลม

                                     สายลมเย็นยามเย็นลมโบกพลิ้ว               เมฆเป็นริ้วเป็นคล้ายดั่งผ้าห่ม

                           คอยปกคลุมเคลื่อนคล้อยตามสายลม                  เหมือนดั่งพรมให้พระจันทร์นั่งมาเยือน

                          พอจันทร์ลาเมฆมาอาทิตย์ส่อง                          มาคอยมองเจ้ามะลิที่จากเพื่อน

                          ใบโบกรับแสงอาทิตย์ที่มาเยือน                         เหมือนดั่งเพื่อนคอยเคลื่อนมาเคียงคอย 

                                    ในวันนี้กลีบเจ้าดูเฉานัก                        ถึงเจ้าหักใบเจ้าก็ดูห้อย

                          ฝากความหวังไว้กับลมที่ล่องลอย                       ให้ลมคอยโอบกอดเจ้าอีกครา

                          ดอกร่วงครานี้ไม่มีวี่แวว                                  ดอกจากไปแล้วไม่หวนกลับมา

                          มีเพียงใบยอดที่ยังดูหนา                                  รอเจ้ากลับมาขวัญตาพี่เอย
                                    
                                                                                   ประพันธ์โดย บุปผชาติ นาโควงค์