กลอนดอกสร้อย
เป็นบทประพันธ์ชนิดหนึ่งที่นิยมแต่งขึ้นเพื่อขับร้อง
กลอนดอกสร้อยหนึ่งบทจะเท่ากับกลอนสุภาพ (กลอนแปด) สองบท กลอนดอกสร้อย ๑ บท มี ๔
บาท และมี ๒ วรรค ใน ๑ วรรค จะมี ๖-๘พยางค์
ยกเว้นวรรคที่ ๑ จะมี ๔ พยางค์ และพยางค์ที่ ๒ จะมีคำว่า เอ๋ย ส่วนวรรคสุดท้ายของบทจะลงท้ายด้วยคำว่า
เอย เสมอ
สัมผัสบังคับ
๑.
พยางค์สุดท้ายของวรรคที่ ๑ บังคับให้สัมผัสกับพยางค์ที่ ๓ ของวรรคที่ ๒
(บางครั้งผ่อนผันให้สัมผัส กับพยางค์ที่ ๑,๒,๔,
หรือ ๕ ของวรรคที่ ๒ ก็ได้)
๒.
พยางค์สุดท้ายของวรรคที่ ๒ บังคับให้สัมผัสกับพยางค์สุดท้ายของวรรคที่ ๓
๓.
พยางค์สุดท้ายของวรรคที่ ๓ บังคับให้สัมผัสกับพยางค์ที่ ๓ ของวรรคที่ ๔
(บางครั้งผ่อนผันให้สัมผัส กับพยางค์ที่ ๑,๒,๔
หรือ ๕ ของวรรคที่ ๔ ก็ได้)
๔.
พยางค์สุดท้ายของวรรคสุดท้ายในบทที่ ๑ บังคับสัมผัสกับพยางค์สุดท้ายของวรรคที่ ๒
ในบทถัดไป
ผังฉันทลักษณ์
แบบท่องจำฉันทลักษณ์
แมวเอ๋ย/แมวเหมียว รูปร่าง/ประเปรียว/เป็นนักหนา
ร้องเรียก/เหมียวเหมียว/เดี๋ยวก็มา เคล้าแข้ง/เคล้าขา/น่าเอ็นดู
รู้จัก/เอารัก/เข้าต่อตั้ง ค่ำค่ำ/ซ้ำนั่ง/ระวังหนู
ควรนับ/ว่ามัน/กตัญญู พอดู/อย่างไว้/ใส่ใจเอย
(ผู้แต่ง - นายทัด เปรียญ)
(ผู้แต่ง - นายทัด เปรียญ)
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น